یک روزهایی ...

یک روزهایی باید همه دغدغه هایمان را فراموش کنیم...||| همه آدم ها و همه نگرانی هایمان را یک جایی پشت در بگذاریم و با خودمان آن قدر تنها باشیم که آرامش ازدست رفته امان را یک جایی میان سبزه ها، آن دورترها ، کنار بیشه زار نرسیده به برکه پیدا کنیم و در آغوش بگیریم...||||

یک روزهایی نیاز داریم که هیچ کس صدایمان نکند... |||||| اصلاً هیچ کس نباشیم ...

|||| برای مطالعه ادامه این مطلب با اتود همراه باشید...