6 سال ورزش در میانسالی: میزانی برای تغییر خطر ابتلا به نارسایی قلبی
نارسایی قلبی، اختلالی است که تاکنون داروهای موثری برای آن معرفی نشده است. بنابراین پیشگیری از آن، بهترین راه برای مصون ماندن از خطر ابتلا به این اختلال قلبی است.
پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز با تجزیهوتحلیل میزان فعالیت فیزیکی گزارششدهی 11000 بزرگسال آمریکایی در طول یک مدت زمان مشخص به یک نتیجهگیری مهم رسیدند؛ آنها دریافتند که افزایش فعالیت فیزیکی به میزان توصیهشده در حدود حداقل 6 سال در سنین میانسالی باعث کاهش قابلتوجه نارسایی قلبی میشود. نارسایی قلبی، سالانه گریبانگیر 5 تا 6 میلیون آمریکایی میشود.
این تجزیهوتحلیل نشان داد که تنها 6 سال فعالیت ورزشی نداشتن در میانسالی با افزایش خطر ابتلا به این اختلال در ارتباط است.
نارسایی قلبی در نقطهی مقابل حملهی قلبی قرارد دارد که در آن عضلهی قلبی از کار میافتد؛ نارسایی قلبی با ناتوانی مزمن و طولانیمدت قلب برای پمپاز بهاندازه یا باشدت و فراهم آوردن اکسیژن مورد نیاز به بدن همراه است. این بیماری، علت اصلی بستری شدن افراد بالای 65 سال است و عوامل خطرزای این اختلال شامل فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، سیگار کشیدن و سابقهی خانوادگی است.
چیادی داملی، پزشک، کارشناس ارشد علوم بهداشتی، استادیار پزشکی رابرت ای مایرهاف در دانشکدهی پزشکی دانشگاه جان هاپکینز و نویسندهی ارشد گزارش در این مقاله میگوید:
> یافتههای ما در شرایط روزمره نشان میدهند که فعالیتهای ورزشی مداوم و متوسط تا شدید توصیهشده، مانند پیادهروی سریع یا دوچرخهسواری برای 150 دقیقه در هفته احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در میانسالان را به میزان 31 کاهش میدهد. بهعلاوه شروع کردن ورزش و رساندن آن به میزان توصیهشدهی بیش از 6 سال در سنین میانسالی، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی را در حدود 23 درصد کاهش میدهد.
پژوهشگران هشدار دادهاند که بررسی توصیفی و منتشرشدهی آنها از نوع مشاهدهای بوده است؛ این گفته بدین معنا است که نتایج نشاندهندهی ارتباط مستقیم علت و معلولی بین ورزش و اختلال نارسایی قلبی نیستند. با اینحال آنها ادعا دارند که روند مشاهدهشده در دادههای جمعآوریشده از میان افراد میانسال نشاندهندهی این موضوع است که ورزش ملایم بههرصورت خطر ابتلا به نارسایی قلبی را کاهش میدهد.رابرت فلوریدو، پزشک، متخصص قلب و عروق در مرکز Johns Hopkins Ciccarone است و این مرکز در حوزهی پیشگیری از بیماریهای قلبی و عروقی فعالیت میکند. او میگوید:
شمار افراد مبتلا به نارسایی قلبی در حال افزایش است؛ چرا که طول عمر مردم افزایش پیدا کرده و آنها از خطر حملات قلبی و انواع دیگر بیماریهای قلبی جان سالم بهدر بردهاند. متاسفانه برای پیشگیری از نارسایی قلبی برخلاف سایر عوامل خطرزای بیماریهای قلبی مانند فشار خون بالا یا کلسترول بالا، داروهای موثری وجود ندارد. بنابراین لازم است که راهبردهای موثر برای پیشگیری از این اختلال را شناسایی و تایید کنیم و مردم را اهمیت این موارد آگاه کنیم.داروهایی مانند بتابلوکرها و مهارکنندههای ACE بهمنظور درمان نارسایی قلبی مورد استفاده قرار میگرفت؛ اما این داروها اساسا داروهای پیشگیرانهی ثانویه محسب میشوند؛ در واقع، این داروها برای کاهش حجمکاری قلب پس از اختلال بهوجودآمده عمل میکنند.فلوریدو میگوید:چندین بررسی نشان دادهاند که بهطور کلی احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در افراد فعالتر از نظر فیزیکی کمتر از افراد کمتحرکتر است؛ اما در ارتباط با تاثیر تغییراتی که میزان ورزش در طول زمان بر خطر ابتلا به نارسایی قلبی ایجاد میکند، اطلاعات کمی وجود دارد