گشت و گذاری در تهران سال 1335

تهران قدیم پنج محله داشت: عودلاجان، سنگلج، بازار، چاله میدان و محله دولت.

وصف تهران، پایتخت امروزی کشور عزیزمان ایران، کاری است بسیار دشوار و پیچیده. آدم ها بر اساس حال و احوالشان، خاطراتی که در این شهر برایشان رقم خورده است، سفری که به آن داشته اند یا شنیده ها و دیده های خود از رسانه‌ها و افراد مختلف، تصویری متفاوت از تهران برای خود رقم می زنند و به یاد می سپارند. برخی آن را شهری بی در و پیکر با همهمه، درگیری، شلوغی و آلودگی تمام نشدنی و بی پایان می خوانند و برخی اما سختی های تهران را به خاطره های خوشی که از پیشرفت، کار و ترقی در این شهر داشته اند، می بخشند. گاه با دیدی سختگیرانه پایتخت ایران را شهری خاکستری و دلگیر با برج و ساختمان هایی که انسان را به محاصره ی خود در آورده است می پندارند و گاه تهران را آرمانشهری تصور می کنند که با زندگی در آن به شکلی معجزه وار به تمام آرزوهای خود خواهند رسید.

تهران تمام این ها و بیش از آن است. شهری که در ورای روزهای متوالی آلودگی و شلوغی، ناگهان با بارشی از باران و برف به شهر عشاق تبدیل می شود و انسان را در زیبایی های شهر و چشم انداز کوهستانی اش غرق می کند. در کنار خیابان ها و کوچه هایی دربند سازه هایی بلند، سیمانی و شلوغ، قشنگی هایی نظیر خیابان های ولیعصر و سی تیر، پارک های ملت و آب و آتش شادابی و سرزندگی را به میان روزمرگی های مردم می آورند.