یکی از خصلتهای ما ایرانیان «همهدانی» و یا «همهچیزدانی» است. اینکه درباره همه چیز خود را صاحبنظر میدانیم، تئوری صادر میکنیم و با حرارت دربارهاش بحث میکنیم.
سیاست، فلسفه، پزشکی، فوتبال، آشپزی، سینما و … یعنی حوزهای نیست که از تیررس احساس عالمانهی ما در امان بماند. اصولا با گفتن «نمیدانم» بیگانهایم و«ندانستن» را کسر شأن خود میدانیم.
حاضریم حتی به قیمت مشکلسازی و یا خطرآفرینی برای خود و دیگران برتری آگاهیمان در همه علوم بشری را به رخ بکشیم.