علاقه شخص من به بازیهای نقشآفرینی کلاسیک، به خیلی سال قبل برمیگردد؛ به دورانی که صبح تا شب بدون دغدغهای پای بازیای مثل Diablo 2 مینشستم و از گشت و گذار در محیط آن و کشتن دشمنانش لذتی میبردم که در هیچ بازی دیگری نبود. این علاقه بعدها هم ادامه پیدا کرد و همیشه سراغ بازیهایی در این سبک را از فروشنده میگرفتم که به قول خودش، هیچکس حتی اسم آنها را هم نمیدانست و فروشی نداشتند! با این حال باید قبول کنیم که بازیهای نقشآفرینی ایزومتریک به مرور زمان محبوبیتشان را حداقل بین بازیسازها از دست دادند و بسیاری از استودیوها ترجیح میدادند تا به جای چنین آثاری، بازیهای نقشآفرینی سهبعدی بسازند و به قول معروف همسو با پیشرفت تکنولوژی حرکت کنند. حتی معدود بازیهایی مثل Dungeon Siege 3 هم که چند سال پیش منتشر شد، بههیچ وجه کیفیت خوبی نداشتند و فاصله این بازی با نسخه دوم آن، بسیار بسیار زیاد بود.