از گذشته های دور نسبت به بازی نگرش های مثبت و منفی وجود داشته است. عده ای بازی را صرف بی هدف انرژی های انباشته شده، لذت آنی و... رفتارهای زائد
و بیهوده تلقی کرده اند در حالی که برخی آن را زیباترین و پاک ترین فعالیت در جهت شکوفایی و رشد کودک می دانند.
معمولا پدر و مادرها علاوه بر لذت بردن از صحنه بازی کردن فرزندانشان، به آن به عنوان زنگ تفریحی برای خودشان هم نگاه میکنند تا بتوانند کمی از شیطنت بچهها آسوده شوند و استراحت کنند.
اما شاید گاهی آنها یادشان برود که همین بازیها هستند که نقش بزرگی در پرورش شخصیت کودک دارند.