سامان احتشامی، در اجرای تابستانی خود در تالار وحدت، شوخی جالبی میکند: او هنگام نواختن قطعاتی کلاسیک ناگهان به زبان 'موسیقی وطنی' سخن میگوید:
«از دایهدایه وقت جنگ است» تا «نامهای به الیزه» و ...درسهای خوبی در اجرای سامان احتشامی هست: اول این که موسیقی، یک زبان است، بیانی که میتوان با آن حرف زد
و منظور را رساند. دوم این که میتوان با این زبان، یک پل گفتگو ساخت.او با طنز خود تلاش میکند یک خلاء بزرگ را پر کند: خلاء میان نخبههای انگشت شمار
که موسیقی پاپ یا سلیقهی سنتی را محکوم میکنند، و جمعیت عظیمی که دانش موسیقی چندانی ندارد،