هنوز هم نوای دلانگیز کمانچه و تنبک یا سرنا و دهل را به یاد دارم. از همان کودکی به نواها و آهنگهای لری و لکی علاقه داشتم. فقط کافی بود از برپایی جشن عروسی در هر جای شهر باخبر میشدم، اگر میتوانستم با کمک یکی از بزرگترها به تماشا و شنیدن بزم شادیانههای عروسی میرفتم. حس خوبی بود، از شنیدن نواهای لری سیر نمیشدم.