«قارون بهره عظیمی از ثروت داشت، خزینه ها و صندوق ها و انبارهایش انباشته از مال و جنس بود که قرآن می فرماید:
إنَّ مفاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَهِ اولِی الْقُوَّهِ»
حمل کلیدهایش بر گروهی نیرومند گران و دشوار می آمد.
قارون در میان قوم خود روزگار را به عیّاشی و خوشگذرانی سپری می کرد و لباس های فاخر می پوشید و با تجمّل و آرایش از خانه بیرون می آمد.