رویارویی عبدالفتاح سلطانی با فاجعه !
محکم ، استوار !
وقتی با دلی فرسوده میروی آرامشش تسکینت میدهد.
وینان دل به دریا افگنانند
به پای دارنده آتش ها
زندگانی دوشادوش مرگ
پیشاپیش مرگ...
که تباهی از درگاه بلندشان
شرمسار و سرافکنده میگذرد.
برای ارسال دیدگاه لطفا وارد حساب کاربری خود شوید.