Driveclub تا امروز راه سخت و دشواری را طی کرده است. از زمان معرفی بازی در شب رونمایی کنسول پلیاستیشن 4، تا امروز که این بازی با تاخیر یک ساله عرضه شده، اتفاقهای زیادی برای این بازی مسابقهای افتاده است. اما آیا این تاخیر یک ساله ارزشاش را داشته؟ آیا استودیوی «اِوولوشِن» توانسته یک بازی ریسینگ بسازد که از تمام توان کنسول نسل هشتم سونی بهره ببرد؟ در ادامه به بررسی بازی میپردازیم تا جواب این سوالات را بدهیم.
زمانی که برای اولین بار وارد بازی میشوید، مستقیما بر روی صندلی راننده قرار میگیرید. اولین نکتهای که توجه شما را به خود جلب میکند، گرافیک فوق العاده زیبای بازی است. سازندگان از زمان اضافه به خوبی استفاده کردهاند و Driveclub را به یکی از زیباترین بازیهای نسل بعدی (اگر بهترین نگوییم) و مسابقهای تاریخ تبدیل کردهاند. اگر کمی ریزبین باشید، متوجه کمبود آنتیآلایزینگ در بازی خواهید شد. اما این تنها مشکل گرافیک بازی است و بقیه ی نکات آن از جمله تکنولوژی موشن بلور و تکنیکهای گرافیکی دیگر، این بازی را در صدر بهترینهای عرضه شده در زمینهی ویژگیهای بصری قرار میدهد. جزئیات در بازی بیداد میکند، توجه بیحد و اندازهی سازندگان به اتاق ماشینها و محیط بازی قابل ستایش و لایق نسل هشتم است. جزئیات و گرافیک بازی آنقدر زیبا هستند که برخی اوقات حواس شما را از جاده و مسابقه پرت کنند. [section label="گرافیک" anchor="Graphic"] در دنیای Driveclub، همه چیز داینامیک است. از نورپردازی، سایه تا بازتاب و ابرها، همه و همه به لطف موتور قدرتمند اِوولوشِن یک بازی مسابقهای کاملا شبیهساز را در این زمینه در اختیار شما قرار میدهد. در واقع جالب است بدانید که Driveclub یک بازی شبیهساز نیست و این موتور بازی است که گرافیک را به دنیای واقعی نزدیکتر کرده است. اگر دوست دارید بیشتر در رابطه با آسمان داینامیک بازی بدانید، ویدیویی که در ادامه آمده را مشاهده کنید. زمانی که من مسابقه را شروع کردم، شب و آسمان تاریک بود. اما در انتهای مسابقه به طلوع آفتاب و روشنایی زیبای صبح نزدیک شدم و همانطور که مشاهده میکنید، رتبهی خوبی را هم در این مسابقه کسب کردم.