بنظر میرسه این گزارش با یک حب و بغض خاصی نسبت به کیروش آماده شده و علاوه بر اشتباهات متعدد نخواسته بخشی از واقعیت رو ببینه.
من صرفا به این نکته اشاره میکنم که ایران به جز باخت 3-0 به ژاپن یک تساوی یک یک هم در مهرماه سال 94 با این تیم داشته و علاوه بر این طی این مدت ایران بازی های دوستانه مختلفی با تیم های قدرتمندی مثل شیلی(در سال قهرمانی در قهرمان کونکاکاف) روسیه سوئد الجزایر(در سال قهرمانی در آفریقا) تونس(دوبار) همین ژاپن و ... داشته که نشان از توزیع بازی های دوستانه بین تیم های رده پایین و بالا داشته و مطمئنا باتوجه به شرایط سیاسی کشور بعید میدونم که اصلا طی این مدت این امکان وجود داشته که ایران با تیم های قدرتمندتر از این بتونه بازی کنه چرا که طی این مدت بارها و بارها چندین بازی برنامه ریزی شده با تیم های قدرتمندتر مثل هلند و لهستان و ... بنا به دلایل سیاسی لغو شدن و قطعا در این موارد کیروش مقصر نبوده.
مهمترین کار کیروش این بود که ایران سالها در برابر تیم های آسیایی شکست نخورد و کاری با مردم ایران کرده بود که به تساوی با عراق راضی نبودن و بابت دو تساوی با عراق در بازی های رسمی و یک برد و یک شکست به آنها در بازی های دوستانه به وی معترض بودیم اما امروز میبینیم که بحرینی که در دوران کیروش با نتیجه مفتضح شش بر صفر به ایران باخته بود ما را شکست داده و عراق هم علاوه بر تسلط کامل بر بازی توانست در یک بازی حساس ایران را شکست دهد.
حب و بغض های فردی حزبی و سیاسی اینگونه میتوانند آمال و آرزوهای یک ملت را به باد دهد...
چه در انتخاب های سیاسی و چه در انتخاب های ورزشی...
بنظر میرسه این گزارش با یک حب و بغض خاصی نسبت به کیروش آماده شده و علاوه بر اشتباهات متعدد نخواسته بخشی از واقعیت رو ببینه. من صرفا به این نکته اشاره میکنم که ایران به جز باخت 3-0 به ژاپن یک تساوی یک یک هم در مهرماه سال 94 با این تیم داشته و علاوه بر این طی این مدت ایران بازی های دوستانه مختلفی با تیم های قدرتمندی مثل شیلی(در سال قهرمانی در قهرمان کونکاکاف) روسیه سوئد الجزایر(در سال قهرمانی در آفریقا) تونس(دوبار) همین ژاپن و ... داشته که نشان از توزیع بازی های دوستانه بین تیم های رده پایین و بالا داشته و مطمئنا باتوجه به شرایط سیاسی کشور بعید میدونم که اصلا طی این مدت این امکان وجود داشته که ایران با تیم های قدرتمندتر از این بتونه بازی کنه چرا که طی این مدت بارها و بارها چندین بازی برنامه ریزی شده با تیم های قدرتمندتر مثل هلند و لهستان و ... بنا به دلایل سیاسی لغو شدن و قطعا در این موارد کیروش مقصر نبوده. مهمترین کار کیروش این بود که ایران سالها در برابر تیم های آسیایی شکست نخورد و کاری با مردم ایران کرده بود که به تساوی با عراق راضی نبودن و بابت دو تساوی با عراق در بازی های رسمی و یک برد و یک شکست به آنها در بازی های دوستانه به وی معترض بودیم اما امروز میبینیم که بحرینی که در دوران کیروش با نتیجه مفتضح شش بر صفر به ایران باخته بود ما را شکست داده و عراق هم علاوه بر تسلط کامل بر بازی توانست در یک بازی حساس ایران را شکست دهد. حب و بغض های فردی حزبی و سیاسی اینگونه میتوانند آمال و آرزوهای یک ملت را به باد دهد... چه در انتخاب های سیاسی و چه در انتخاب های ورزشی...