بزم خاموش - آرامگاه ظهیرالدوله

بزم خاموش آرامگاه ظهیرالدوله

برنامه مخصوص ادبی‌ و موسیقی‌ رادیو مربوط به 40 سال قبل.

مهدی سهیلی در مقدمه مثنوی "بزم خاموش" چنین میگوید:

یک روز غم انگیز پاییز در گورستان ظهیرالدوله (تجریش شمال تهران) به سلام مردگان رفتم.

... شاعران بی گفتار بودند! و سرو قـدان بی رفتار!

... و من چون "عمر خیام" بر این عقیدت نیستم که اینان از خاک برآمدند و برباد (فنا) شدند! بلکه برین ایمانم که "از خاک برآمدند و در خاک رفتند و به فرمان خداوند دیگر روز از خاک برکشیده خواهند شد".

و سرانجام این قامت‌ها را قیامتی ست و این جمجمه ها را همهمه یی!

ای دوست!

من و تو نیز مسافر آن دیاریم!

همان بـه که توشه ای برداریم!

و یاد و یادگاری نیکو از خود برجا گذاریم!

با خود گفتم:

کجا رفتند آن "عاشقان دروغین" که در پای این "گل اندامان" بخاک خفته سر میسودند؟!

چه شد آن شورها و نشاطها؟!

آن نازها و نیازها؟!

دست افشانیها (رقص و پایکوبی ها) چه شد؟!

اینک دختران بزم آفرین و سیه چشمان آشوبگر را حجله ای جز مغاک (گودال قبر) و آغوش خاک نیست!