من که مانند نی در نوایم عاشقم عاشق کربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم عاشق کربلای حسینم
خادم کوی آن نور عینم عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانی لیک در پیری و ناتوانی
بلبل آسا کنم نغمه خوانی تا که باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهی ندارم جز تو شاها پناهی ندارم
عاشقم من گناهی ندارم حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین ای عزیز پیمبر زاده عصمتِ پاک داور
زیب عرش خدا پور حیدر با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم آشنا با غم و رنج و دردم
تا فدای وفای تو گردم در رثایت سخن می سرایم
گشته ام تا به مهر تو پای بند گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یک لحظه پیوند ای شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت جان به قربان مهر و وفایت
بین که (مردانی ) با وفایت اشک خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم در سؤ الش بود این جوابم
ذاکر زاده بو ترابم مرثیت خوان آل عبایم