وقتی چشت پاییز میشه
باغ دلت گلریز میشه
تصویر غم میشینه تو چشم سیاهت
وقتی چشت لبریز میشه
اشکای تو آویز میشه
دونه دونه میچیکه از چشم سیات
نمیدونی دل آدم رو چه میشکونی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو
آی نمیدونی دل آدم را چه میشکونی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو
میخوای بری حرفی نداری
اشکات دارن جار میکشن
رفتن همیشه پرِ غمه
انگار دارن داد میکشن
آی نمی دونی دل آدم را چه میشکونی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو