حال و هوای این روزامون مثل این ترانمه که ماکتش رو پارسال زدم. یادمه یه استادی داشتم که میگفت مسئولین زمانی میتونن ابراز خرسندی کنن که یه صندلی بزارن توی خیابون و ساعتها بشینن و شاهد این باشن که مردم شاد و بیغصه هستند نه اینکه از دردمون بیخبر باشن و شبا با خیال آسوده سرشونو روی بالشت بزارن که این ترانهام از همون حرف استادم نشات گرفته.
کاش دیگه ما مردم بازنده این اتفاقات دردناک نباشیم... شادی و امید تا ابد تو دلامون جوونه بزنه... هیچ بچهای شبا گرسنه نخوابه... به نخبهها و نابغههامون بیلطفی نشه که بخوان مهاجرت کنن... تختای بیمارستونا از سرطان پرنباشه و مکانی به اسم دادگاه و زندون وجود نداشته باشه... کاشکی صداقت بر دروغ غلبه کنه و هزارتا ای کاش که همیشه داغشون روی دلمون میمونه... به مردم عزیزمون عمیقا تسلیت میگیم و با خانوادههای داغدار حوادث غمانگیز اخیر همدردی میکنیم.
راتین رها - 1398/10/22
.
پ.ن: این آهنگ ماکت اولیهای بود که پارسال زدم و همینجوری ضبط کرده بودمو اصلا آمادگی کامل و تمرینی برای خوندنش نداشتم... کم و کاستی رو ببخشید...🙏 قصد اینکه فعلا آماده بشه و منتشر بشه هم ندارم... فقط در جهت حرف دل و حال این روزامون گذاشتم. ❤