یک سری بازیها یا فیلمهای ترسناک هستند که اثر زودگذری را روی مخاطب میگذارند و پس از مدتی هم میتوان حس ترس القا شده توسط آنها را فراموش کرد. اما دسته دومی از آثار ترسناک هم هستند که نه تنها در طول تجربه آنها ترس واقعی حس میشود، بلکه تاثیر فیلم یا بازی تا مدتها پس از اتمام آن هم روی مخاطب باقی میماند. نسخه اول Outlast در دسته دوم قرار میگرفت و حال نسخه دوم بازی، حتی پارا فراتر از این هم گذاشته و تبدیله به اثری شده که اثرش تا مدتهای بسیار طولانی دقیقا مانند جای یک زخم عمیق یا یک بیماری بد در وجودتان باقی مانده و میتواند به کابوستان تبدیل شود.