انیمیشن کوتاه مادرم در آرامش مُرد. چهره اش در وقت مرگ نیز مهربان بود. لازم نیست احساسات کسانى را که عزیزترین دلبستگى هایشان را دستِ آن جبران ناپذیرترین شرّ مى رباید و خلئى را که از این نظر در جان آدمى ایجاد میشود و یأسى را که بر چهره سایه مى افکند تشریح کنم. دیر زمانى لازم است تا به نبودن کسى عادت کنیم که هر روز میدیدیم و وجودش بخشى از وجود خود ما بود و به خود بقبولانیم که دیگر هرگز نخواهیمش دید، که نوازش روح بخش نگاهش براى همیشه فسرده است و صدایى که به گوش ها چنان آشنا بود دیگر خاموش شده است.