فلسفه بر پایه گفت و گو و دیالوگ استوار است. راه گفت و گوی درست این است که فیلسوفان بنشینند و با یکدیگر راه نجات و سعادت را کشف کنند و به دیگران بیاموزند. فلسفه دارای یک و تنها یک عالم است، چون پرسش از حقیقت است و در همه جا یک حقیقت واحد وجود دارد. البته حقیقت جلوه های بسیاری دارد که این جلوه ها لایتناهی هستند. اگر برای فلسفه تعیین تکلیف کنیم و به آن دستور دهیم آن را ذبح کرده ایم. فلسفه جزم گرا نیست. این موضوع شامل حال همه حتی مذهبی ها و پوزیتیویست ها نیز می شود و آنها هم حق دستور دادن به فلسفه را ندارند.