آسیب های مغزی جزئی هم خطر ابتلا به پارکینسون را بالا می برند

آسیب های مغزی جزئی هم خطر ابتلا به پارکینسون را بالا می برند

طبق پژوهشی تازه، حتی آسیب های مغزی بسیار اندک هم می توانند خطر ابتلا به بیماری زوال عقلی یا پارکینسون را افزایش دهند.

این پژوهش که چهارشنبه گذشته در نشریه عصب شناسی منتشر شد به ارتباطی قوی میان آسیب های مغزی (با عوامل مختلف شامل تصادف) و افزایش خطر ابتلا به پارکینسون اشاره دارد و ظاهرا شدت آسیب های مغزی اثر چندانی در این مساله ندارد.

یافته های این پژوهش مشخصا به اطلاعات به دست آمده از دیتابیس سازمان سلامت نظامیان آمریکا ارتباط دارد که بین سال های 2002 تا 2014 میلادی گردآوری شده اند.

دانشمندان پس از مقایسه این اطلاعات با افرادی که هیچگاه دچار آسیب های مغزی نشده بودند دریافتند که افزایش خطر ابتلا به پارکینسون (با وجود آنکه به طور کلی پایین ارزیابی شده) از 56 درصد در افرادی که دچار آسیب های معمولی شده اند تا 83 درصد در آنهایی که به آسیب های شدید دچار شدند متغیر بوده است. جالب اینجاست که حتی با در نظر گرفتن دیگر عوامل موثر در ابتلا به پارکینسون شامل بیماری های مزمن، سطح سواد و تحصیلات و همچنین استفاده از مواد مخدر، باز هم نتایج تحقیق درست از آب درآمد و تغییری در آنها حاصل نشد.

در این پژوهش 325879 سرباز که نیمی از آنها دچار آسیب های مغزی بودند مورد تحقیق قرار گرفتند و در جریان آن افرادی که با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می کردند با فردی تقریبا هم سن و سال خود اما بدون آسیب مغزی مقایسه شدند. علاوه بر این، هرجا که ممکن بود شدت آسیب مغزی در افراد نیز مشخص می شد.

اما نکته دیگر آنکه هیچیک از افراد در این پژوهش به پارکینسون مبتلا نبود اما در جریان دوره تحقیق که 4.5 سال طول کشید، مشخص شد که شمار اندکی از آنها یعنی حدود 1462 نفر (معادل یک درصد) دچار این بیماری شدند. با این حال از میان تمام افرادی که به این اختلال عصب شناختی مبتلا شدند (این بیماری به مرور زمان حرکات و کارکردهای بدن را مختل می کند) 65 درصدشان قبلا دچار آسیب مغزی بودند.

محققان همچنین به ارتباط قوی میان جراحت مغزی و انسفالوپاتی مزمن پی بردند که غالبا ورزشکاران حرفه ای را تحت تاثیر قرار میدهد. و البته با وجود آنکه در این پژوهش صرفا به بررسی سربازان جنگی پرداخته شده دانشمندان اعلام کردند که نتایج آن در رابطه با مردم عادی و ورزشکاران نیز درست است.

علاوه بر این، از آنجایی که بخش اعظمی از آسیب های مغزی در سربازان حین زندگی شهری شان (قبل یا بعد از حضور در ارتش) اتفاق افتاده نتایج این پژوهش میتواند برای شهروندان عادی و ورزشکاران قابل تامل باشد.