زندگی بدون پلاستیک چگونه خواهد بود؟
یکی از معضلات دنیای مدرن، آلودگی زیستمحیطی است. به نظر میرسد که مهمترین مصداق آلودگی و البته نگرانکنندهترین آن، ضایعات پلاستیکی باشد که تا قرنها قابل تجزیه نیستند، با این حال تولید آنها همچنان ادامه دارد.
بسیاری از کشورها قوانین سختگیرانهای را برای تولید محصولات پلاستیکی وضع کرده و جریمههای سنگینی را هم برای مقابله با آنها گذاشتهاند. برخی از دولتها سعی در برنامهریزی جهت جایگزینی منابع پلاستیکی با منابع سبز و تجزیهپذیری دارند که قابلیت تطابق با محیط زیست را داشته باشند و آن را آلوده نکنند.کمپینهای متعددی هم به منظور فرهنگسازی برای مردم جهت استفاده نکردن از مواد پلاستیکی به راه افتاده است. با این اوصاف، همچنان بسیاری از شرکتها به تولید پلاستیک ادامه میدهند و آن را در حال حاضر غیر قابل جایگزین میدانند. آنها از استفاده از این مواد پلاستیکی دفاع میکنند و وجودشان را برای بسیاری از مواد خوراکی مایع یا وکیوم شده مثل گوشت ضروری میدانند.انسانها جزیره نیستند اما اگر من یک جزیره بودم، شاید بهترین جزیره میبودم. برایم تمسخرآمیز بود هنگامی که روزنامه گاردین از من خواست همه پلاستیکهای یکبارمصرف را که در طول هفته استفاده میکنم، ثبت کنم. فکر میکردم کار آسانی باشد. من دورکاری میکنم، پس هرگز لیوان یکبارمصرف استفاده نمیکنم. یک بطری آب فلزی قابل استفاده مجدد دارم که به جای بطری پلاستیکی یکبارمصرف با خود حمل میکنم. هر هفته سوپ خودم را برای ناهار میپزم و در کیسههای قابل استفاده مجدد نگهداری میکنم. بیشتر گوشت مصرفیام را از قصابی مستقلی که در انتهای خیابان است، خریداری میکنم. اصلا به ندرت پیش میآید که پلاستیک یکبارمصرف استفاده کنم. اگر قرار بود که جزیره باشم، بهترین جزیره میشدم.
اما من جزیره نیستم. یک همسر و دو فرزند زیر سهسال دارم. همسرم اعتیاد آزاردهنده و شدیدی به آب دارد و در هفته چندین بطری دولیتری آب را تمام میکند. کودک نوپایمان هم که دیوانه بیچون و چرای میوههای بیهسته است و طوری سبدهای توت را زیرورو میکند که انگار قحطی توت در راه است. تعداد پوشک مصرفیمان هم بسیار بالاست. محافظهکاری هم که کنم باید بگویم در هفته 60 پوشک استفاده میکنیم (فرزند دوسالهام درحال یادگیری استفاده از لگن بچه است، اما فرزند پنجماههام این اواخر بدتر شده)، پس صادقانه بگویم که پیشبینی آن بسیار دشوار است.