اى بشر، راه ما بین ما بسیار دراز است
تو حتى از یاد برده اى
كه من هم موجود جاندارى هستم
كه مادر میشوم
و حال و هواى مادر شدن را احساس میكنم
تو فرزند مرا همراه با حق زیستن ش
در بشقاب میگذارى
گرچه تلخست ولى ایرادى نیست
باشد به امید دنیاى بعدى كه من دگر برده تو نشوم
مثل حال،
من تنها دوستدار تو باشم و
نیازمند خداو بس....