صادق کوشکی استاد دانشگاه: طرف انگلیسی محرم و مردم نامحرماند.
دولت یازدهم هرگونه انتشار مطلب در مورد قرارداد کرسنت را ممنوع اعلام کرده است، اما بعداً وزیر ارشاد گفته است که بابت کرسنت باید 14٫5 میلیارد دلار خسارت پرداخت کنیم.
دولت تهدید میکند کسی در مورد کرسنت صحبت کند و مطبوعات و خبرگزاریها در این مورد باید خفهخون بگیرد. اخباری منتشر میشود که خسارات کرسنت به 30 تا 40 میلیارد دلار هم میرسد.
در زمان وزارت زنگنه در دولت خاتمی شرکت توتال برای بهرهبرداری از مخازن مشترک با قطر به ایران آمد. توتال برداشتش را کرد و رفت، اما پس از آن کارشناسان متوجه شدند این شرکت از حوزههای اختصاصی ایران استفاده کرده است. توتال به اسم حوزههای مشترک رفته بود اما از حوزههای اختصاصی برداشت میکرده است.همین توتال قرار است طبق آی پی سی، 25 و 30 ساله در ایران بماند. قرار است زیرنظر آقای زنگنه چندین کرسنت شکل بگیرد، آیا حق نداریم شک کنیم؟
آیا واقعاً کسی نمیتواند بندرچابهار را در ایران اداره کند؟ از این سوال به این احتمال میرسیم که چرا تدوین قراردادهای IPC به شرکت انگلیسی داده میشود، چطور طرف انگلیسی محرم است، اما مردم محرم نیستند.
کوشکی ادامه داد: چرا متن توافق ژنو، برجام، IPC و شفافیت مالی محرمانه میباشد، مگر یک طرف آن خارجیها نیستند؟ در تاریخ حکومت پهلوی تنها قرارداد کاپیتالاسیون بود که محرمانه بود، اما این دولت تا به حال چندین قرارداد کاپیتالاسیون را منعقد کرده است. قراردادهایی که از جنس کرسنت هستند.
برجام، شفافیت مالی و IPC مکمل هم هستند. دوستان دقیقاً میدانند دارند چهکار میکنند. احتمالاً به دنبال اجرایی کردن پروژه ناتوانسازی ایران در جهت تبدیل شدن به قدرت منطقهای هستند.
وقت آن است که ملت ایران تمام کسانی که میخواهند قراردادهای عصر قاجاری و قرن نوزدهی را به ما تحمیل کنند، به جهنم بفرستند.
اوضاع وخیم شد
کلا مردم توی هر زمینه ای نامحرمند
چه قشنگ همین یکی رو کم داشتیم فقط!!