عسل وحشی

رنگ گرده ها و نام گلها 

رنگ گرده ی چسبیده به پای زنبورعسل نشان دهنده ی گلی است که بر روی آن نشسته است .

گرده زرد طلایی : گل فندق بوته انگور فرنگی گندم سیاه ‌ گل انگلیکا

گرده نارنجی : گل آفتابگردان گل قاصد

گرده قرمز : گرده ی درختان گلابی هلو یا شاه بلوط

گرده زرشکی : قطعا گل استکانی

گرده سبز : زیرفون بذرک سماق کوهی افرا

گرده آبی : گل پنیرک یا گل گاوزبان

گرده قهوه ای : گل های یونجه ‌ شبدر سفید یا قرمز گل گندم مرغزار

گرده سفید یا خاکستری : درخت سیب ‌ کیوی نی های راس بری

هر دانه ی میکروسکوپی گرده محل اجتماع مواد با ارزش شفا بخش پپتیدها آمینواسید ها هیدروکربورها گلوبین ها آنزیم ها مواد چرب و مواد معدنی و دارای ویتامین هایی نظیر B1,B2,B6,B12,,A,P,E,K است بنابراین این دانه های کوچک گنجی از مواد مفید است .

از آنجایی که معمولا زنبوران کارگر شهد و گرده ی گلها را می خورند به گفته پروفسور ب.تاکین (B.Tokin) : "زنبورعسل خودش شهد غلیظ و مربای گلهاست در نتیجه عسل باید دارای خاصیت گیاهی باشد ."

وقتی زنبورها بر روی گلها می نشینند گرده ی گل را از پرچم ها به کلاله انتقال می دهند در نتیجه عمل بارور سازی گیاه را افزایش می دهند . دانه های گرده نه تنها برای گیاهان بلکه برای خود زنبور عسل نیز مهم هستند و یک زنبور کاوشگر در حدود 4 ساعت را صرف پرواز و جمع آوری گرده در کیسه های پاهایش می کند .

تنها کلنی هایی که مقدار زیادی گرده از اوایل بهار دارند گسترش می یابند و به تمام قدرتشان می رسند . زیرا گرده یک منبع غیر قابل تعویض پروتئینی است که زنبوران برای فعالیت های روزانه شان احتیاج دارند.

بر گرفته از کتاب پرورش نوین زنبورعسل نوشته ی نائوم یوریش دانشمند بزرگ شوروی و ترجمه ی نصرت اله رئیسی