روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست

روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست / صحن با صفای او، مدینه و مکه و کرببلاست

بنده ی گدا کجا، که شاملِ لطف رضا بشود / عبدِ بی حیا کجا، که زائرِ کربُبَلا بشود ...