در مجموعه «بنای یادبود آنچه از یاد رفته است»، هنرمند با ساخت تصویر تلفظ کلمات: آرامش، سکوت، آن، شهود، هنرمند اهمیت مفهوم این کلمات را به خود و دیگران یادآوری میکند. مفاهیمی که نباید در تب و تاب روزانه از خاطر بروند. این بت وارهها با سیمان و خاک مقدس کشور پوشیده میشوند تا حضوری ازلی بیابند و منشا الهام برای دیگران نیز باشند.
در مجموعه «بالاتر و فراتر»، مرکب اثر بدن را به پارچه منتقل می کند، ثبت لحظههای آنی و حسی و حتی ناخودآگاه با نازکترین واسطه؛ پوست. اثر بافت بدن، کم رنگ و پررنگ شدن، سکون و حرکت و تکرار این چرخه ، قطع و وصل شدنِ ارتباط با خود و جهان بیرون را نمایان می کند....