بدون تعارف با سید ناصر حسینی پور

سید ناصر حسینی پور نویسنده، خاطره‌نویس ایرانی و دیپلمات فرهنگی است که برای اثرش پایی که جا ماند شهرت فراگیر یافت؛ کارمند «میز ادبیات مقاومت» بخش «جنگ نرم» در دبیرخانهٔ شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است.

از اهداف نویسندگی او ثبت خاطرات دوران اسیری‌اش در جنگ ایران و عراق ذکر شده‌است.

ثبت خاطرات دوران اسارت

سید ناصر چهارده سالگی به جبهه می‌رود و شانزده سالگی در آخرین روزهای جنگ، در حالی که دیده‌بان است و در واحد اطلاعات فعالیت می‌کند، در جزیره مجنون به اسارت عراقی‌ها درمی‌آید؛ وقتی اسیر می‌شود یک پایش تقریباً قطع شده و به رگ و پوستی بند بوده‌است.

حسینی در زمان اسارت با زحمت و بطور پنهان سازی خاطراتش را نوشته و در عصایش نگهداری می‌کند و پس از اسارت موفق می‌شود این خاطرات را با خود به ایران بیاورد.

او به روایت اتفاقاتی که در جبهه و دوره اسارت گذرانده، پرداخته و نوشته‌است که زمان اسارت پایش عفونت کرده و نهایتاً عراقی‌ها پایش را قطع می‌کنند. سید ناصر جزو بیست هزار اسیر ایرانی در تکریت است که مفقودالاثر و از حقوق اسیر جنگی بی‌بهره‌اند.

شهریور 1369، سید ناصر و اسرای دیگر با هواپیما عازم ایران می‌شوند.