برنامهریزی توسعه بعد از پایان جنگ جهانی دوم مطرح و اجرا شده است. کشورهای عقب مانده و در حال توسعه که مایل نیستند از نظام کمونیستی برای تحول خود بهره گیرند، از این نوع برنامهریزی استفاده میکنند. عقب ماندگی این کشورها درساخت کلی اقتصادی و اجتماعی آنها نهفته است، در اقتصاد آنها بیکاری و تورم همزمان وجود دارد. از اینرو کشورهای در حال توسعه که دارای ناکامی های اقتصادی بیشتری نسبت به کشورهای دیگر هستند، سعی میکنند با توسل به برنامهریری توسعه بر مشکلات اقتصادی خود فائق آیند. به عبارت دیگر هدف از برنامهریزی توسعه این است که جوامع توسعه نیافته با تغییر ساختار به توسعه اقتصادی دست یابند.