محمدجواد ظریف در مقاله مهمی به شروط دوازدهگانه وزیر امور خارجه آمریکا پاسخ داد و طی آن اهم مطالبات دولت و ملت ایران از واشنگتن را برشمرد.
«بسمه تعالی
سیاست خارجی آمریکا در بحران
دکتر محمدجواد ظریف
برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در مورد برنامه هستهای ایران پس از توافقنامه مشارکت تجاری در حوزه اقیانوس آرام و معاهده آب و هوایی پاریس، سومین توافق بینالمللی است که دولت آمریکا از آن خارج شده است. این دولت با اقدامات خود همچنین بسیاری از توافقات دیگر مانند نفتا، نظام تجارت آزاد و بخشهایی از سیستم ملل متحد را به مخاطره انداخته و لطمه بزرگی به چندجانبهگرایی و دورنمای حل اختلافات از طرق دیپلماتیک زده است.
خروج آمریکا از برجام و بازگرداندن یکجانبه و غیرقانونی تحریمهای هستهای در 18 اردیبهشت 1397 حتی بر خلاف نظر مردم آمریکا، در واقع نقطه اوج بدعهدیها و نقض مکرر این توافق توسط دولت آمریکا بود؛ درحالی که آژانس بینالمللی انرژی اتمی به عنوان تنها نهاد تخصصی ذیصلاح بینالمللی به طور مکرر پایبندی جمهوری اسلامی ایران به تعهداتش طبق برجام را تایید نموده است. تصمیم آمریکا با اعتراض جامعه بینالمللی و حتی شرکای نزدیک این کشور همانند اتحادیه اروپا، انگلیس، فرانسه و آلمان مواجه شد.
وزیر خارجه جدید آمریکا نیز در تاریخ 31 اردیبهشت 1397 در سخنانی بیاساس، توهینآمیز و مداخلهگرانه، خواستهها و تهدیداتی را در ارتباط با ایران مطرح کرد که در تعارض آشکار با هنجارهای شناخته شده بینالمللی و در مغایرت کامل با حقوق بینالملل و رفتار متمدنانه است. این سخنرانی قبل از هر چیز واکنشی انفعالی از جانب دولت آمریکا در برابر مخالفت یکپارچه جامعه بینالمللی با تلاش واشنگتن برای نابودی برجام و انزوای ناشی از آن بود. آقای پامپئو در این سخنرانی در واقع کوشید تا اقدام آمریکا به خروج از توافق چندجانبه برجام را توجیه و اذهان عمومی بینالمللی را از این اقدام غیرقانونی و نقض قطعنامه 2231 شورای امنیت ملل متحد که متن آن توسط دولت آمریکا پیشنهاد و به اتفاق آرا تصویب شده بود، منحرف کند. به ویژه پیششرطهای دوازدهگانه مطرح شده در این سخنرانی از آن جهت مضحک بود که آمریکا خود به خاطر تکروی و تلاش در جهت تضعیف چندجانبهگرایی در انزوا قرار گرفته است. بیدلیل نبود که این سخنرانی و سخنرانی رئیسجمهوری آمریکا با برخورد منفی و بیاعتنایی جامعه بینالمللی حتی دوستان آمریکا مواجه شد و تنها معدودی از اقمار آمریکا در منطقه ما از آن حمایت کردند.
تردید دارم که اگر وزیر خارجه آمریکا اندک اطلاعاتی در مورد تاریخ و فرهنگ ایران و مبارزات تاریخی مردم ایران برای استقلال و آزادی داشت و میدانست که برخلاف برخی از متحدین منطقهای آمریکا، نظام سیاسی ایران نظامی مبتنی بر یک انقلاب مردمی و خواست و اراده مردم است، چنین سخنانی را بر زبان میراند. او باید دریابد که یکی از آرمانهای بزرگ مردم ایران پایان دادن به مداخلات بیگانگان در ایران بوده است که طی 25 سال پس از کودتای 1332 به اوج خود رسیده بود. او باید بداند که مردم ایران در طول چهار دهه گذشته در مقابل تجاوزها و فشارهای گوناگون آمریکا، از جمله تلاش برای کودتا و مداخله نظامی، حمایت از متجاوز در جنگ تحمیلی و اعمال تحریمهای یکجانبه و تعمیم فراملی آنها و حتی سرنگونی یک هواپیمای مسافری ایرانی و... سرافرازانه ایستادهاند. مردم ایران هیچگاه این واقعیات را فراموش نمیکنند.
... .