شهر دیدنی لداخ در هندوستان

لَداخ منطقه‌ای در شمالی‌ترین نقطه هند و نیز شمالی‌ترین قسمت ایالت جامو و کشمیر در جمهوری هند است. این منطقه میان محدوده کوهستانی کونلون در شمال و رشته‌کوه‌های بزرگ هیمالیا در جنوب محصور شده و نژاد مردم آن ترکیبی از آریایی هندی و تبتی است.

این منطقه یکی از کم‌تراکم‌ترین مناطق در ناحیه کشمیر است. ا.اچ. فرانک در کتاب «قدمت تبتِ هند» می‌نویسد که لداخ تلفظ فارسی واژه‌ای تبتی است که در صورت اصلی خود به شکل لا-دواگز نوشته می‌شود و در مناطق تبتی به همین شکل تلفظ می‌شود.» از دیدگاه تاریخی، این سرزمین، گسترده‌تر از آن چیزی که امروزه هست، بلتستان و دره سند شمالی و سرزمین‌های دوردست زانگسکار را در بر می‌گرفت.

این سرزمین از نظر زیبایی کوهستانی و فرهنگ مرکبش (ترکیبی از فرهنگ هندو، اسلامی و تبتی) در جهان شهرت دارد. برخی نام دیگر آن را «تبت صغیر» میدانند که در برابر تبت اصلی (اینک در خاک چین) قرار دارد.

در گذشته این ناحیه دارای اهمیت راهبردی فراوانی برای دادوستدهای هند با چین و آسیای میانه بود. اما دولت چین در دهه 1960 این منطقه را مسدود کرد. از 1974 دولت هند توانسته‌است با موفقیت صنعت گردشگری را در لداخ احیا کند. از آنجایی که لداخ بخشی از ایالت جامو و کشمیر است و مورد منازعه با پاکستان قرار دارد، حضور ارتش هند در این منطقه پررنگ و محسوس است.

بزرگترین شهر لداخ و نیز مرکز این ناحیه، شهر لِه است که امروزه یکی از اقامتگاه‌های بودایی اندک‌شماری است که در جنوب آسیا به جا مانده‌است. دیگر مناطق بودایی جنوب آسیا در بوتان و سری لانکا قرار دارند. بیشتر جمعیت لداخ، بودایی‌های فرقه تبتی هستند و باقی جمعیت نیز به دین اسلام گرایش دارند که اکثریت مسلمانان لداخ را شیعیان دوازده‌امامی تشکیل می‌دهند.