غلات و مفوضه و رد کردن کفریات آنها! ردشبهات صوفیه

اختلف جماعه من الشیعه فی ان الله عز و جل فوض الی الائمه ان یخلقوا و یرزقوا. فقال قوم هذا محال لا یجوز علی الله تعالی لان الاجسام لا یقدر علی خلقها غیر الله عز و جل و قال آخرون بل الله اقدر الائمه علی ذلک و فوض الیهم فخلقوا و رزقوا و تنازعوا فی ذلک نزاعا شدیدا فقال قائل ما بالکم لا ترجعون الی ابی جعفر محمد بن عثمان فتسالوه عن ذلک لیوضح لکم الحق فیه فانه الطریق الی صاحب الامر فرضیت الجماعه بابی جعفر و سلمت و اجابت الی قوله فکتبوا المساله و انفذوها الیه فخرج الیهم من جهته توقیع نسخته ان الله تعالی هو الذی خلق الاجسام و قسم الارزاق لانه لیس بجسم و لا حال فی جسم لیس کمثله شی و هو السمیع البصیر و اما الائمه فانهم یسالون الله تعالی فیخلق و یسالونه فیرزق ایجابا لمسالتهم و اعظاما لحقهم.

📚 (الاحتجاج ج2 ص471)

گروهی از شیعه در این که خداوند خلق و رزق را به ائمه ع تفویض کرده است اختلاف کردند. گروهی گفتند: این محال است و از خداوند ممکن نیست زیرا جز خداوند کسی نمی تواند اجسام را بیافریند. و دیگران گفتند: بلکه خداوند به امامان قدرت آن را داده و خلق و رزق را به آنها سپرده است. در این باره به شدت درگیر شدند. یک نفر گفت: چرا به ابوجعفر محمد بن عثمان (وکیل دوم امام عصر ) رجوع نمی کنید و از او نمی پرسید تا حق را برایتان روشن کند؟ زیرا او راه رسیدن به صاحب الامر است. پس همگی به ابوجعفر عمروی راضی شدند و تسلیم قول او شدند. مساله را نوشتند و برایش فرستادند. پس این توقیع بیرون آمد: خداوند همان کسی است که اجسام را آفریده و ارزاق را تقسیم کرده زیرا نه جسم است و نه در جسمی حلول کرده و چیزی مانند او نیست و او شنوا و بینا است. ولی امامان از خداوند می خواهند پس خداوند خلق می کند و از خداوند درخواست می کنند پس خداوند روزی میدهد تا درخواست آنان را اجابت کرده باشد و حق آنان را بزرگ شمرده باشد.

مردی از انصار به نام سعد از امام باقر علیه السلام پرسید: فدایت شوم غالی کیست؟ فرمود: گروهی که درباره ما چیزهایی می گویند که خودمان نمی گوییم پس نه آن ها از ما هستند و نه ما از آن هاییم.الکافی دار الکتب الاسلامیه ج‏2 ص75