چنگ گونهای ساز زهی باستانی است. در کنار ساز رود (بربت) از مشهورترین سازهای ایران باستان به شمار میآمده است.
در ادبیات پارسی بسیار از این ساز یاد شده است و سیارهٔ زهره را چنگزن دانستهاند.
در مُهری گِلین که در بین سالهای 1961 تا 1966 میلادی توسط دو باستان شناس از دانشگاه شیکاگو به نامهای پیناس دلوگاس(pinhas delougaz) و
هلن کانتور(Helene Kantor) در تپه چغامیش خوزستان یافته شد و مربوط به هزارهٔ چهارم قبل از میلاد و دوران ایلامیان میباشد یک نوازندهٔ چنگ منحنی را نشان میدهد. این چنگ 6 رشته دارد.