کاوه مدنی از زبان خودش :
من یک دهه شصتی هستم.
از نسلی خسته و جنگ زده که آرزویش صلح و آرامش است .
نسلی که با بحران ها ( از شیر خشک تا بیکاری ) بزرگ شد و هر روز به بهبود نا امید تر .
نسلی که در مدیریت سهمی نداشت اما میراثی از مشکلات رنگارنگ برای او به جا ماند .