زباله الکترونیکی به دستگاههای الکترونیکی مصرف شده و قطعات آنان همچون تلفنها و کامپیوترها، لوح فشرده و... که حاوی فلزات خطرناکی مانند
سرب، کادمیوم و جیوه هستند گفته میشود که در صورت رهاسازی در طبیعت پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح آلوده کننده خطرناک محیط زیست به شمار میروند.
با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی در عرصه کامپیوتر و الکترونیک عمر مفید این تجهیزات و کالاها در جهان 2 تا 3 سال و در ایران احتمالاً تا 5 سال است.