در حالیکه ویلیام ناکس دارسی پس از دو سال حفاری در شاردین از رسیدن به نفت در ایران ناامید شده بود و به گروه حفاری اش (رینولدز) دستور بازگشت داده بود رینولدز بر اساس علائم موجود و وجود آتشگاه و نیز حوضچهای که خود به خود قیر از آن میجوشید و نیز بر اساس یادداشتهای مورخین و باستان شناسان که تصریح کرده بودند در ناحیه نفتون نفت فراوان به دست میآید وسائل و تجهیزات را به منطقه نفتون در مسجد سلیمان منتقل کرد و در پایان ماه ژانویه سال 1908 میلادی حفاری چاه شماره یک این شهر آغاز شد.
سرانجام در حالیکه اعضای گروه در اوج ناامیدی به سر میبردند در ساعت چهار صبح روز پنجم خرداد ماه 1287 خورشیدی برابر با 26 ماه مه 1908 میلادی مته حفاری از ضخامت زمینی به قطر 300 متر عبور کرد و آخرین ضربه خود را به صخره عظیمی که روی منبع نفت قرار داشت فرود آورد در نتیجه در عمق 1180 پا (360 متری) نفت با فشار زیادی تا 50 پا (15 متر) بالاتر از نوک دکل حفاری فوران کرد و کارگران را در خود غرقه ساخت. تصویر زیر الحظه نخستین فوران چاه نفت در مسجد سلیمان و در منطقه خاورمیانه را در 5 خرداد 1287 شمسی نشان میدهد.