“نرگس آبیار مسیر پیشرفت در سینمای ایران را بدون تزلزل پیموده و اکنون در گذر از چهارمین ایستگاه کارنامه نه چندان پرکارش در نقطهای ایستاده که برای خیلی از فیلمسازها چه مرد و چه زن مقصد و مقصود است. فیلم چهارم او شبی که ماه کامل شد تفاوت زیادی با سه فیلم قبلیاش دارد و گویی یکسره از جهان ذهنی و عاطفی متفاوتی ریشه گرفته است...”