هنگ کنگ در جنوب شرقی چین واقع شده است، یک منطقه استراتژیک در دریای چین با اقتصاد رو به رشد
این کشور متولد سلسله چینگ می باشد که در سال 1842 از امپراطوری چین استقلال یافت اما تا سال 1997 مستعمره بریتانیای کبیر بود. و از همان سال ها بندر تجاری محسوب می شد. گویی این میراث بریتانیای کبیر برای مستعمره های خود هست که وقتی منطقه را می گرفتند سریعا آنجا به یک مرکز مبادلات تجاری تبدیل می کردند که نتیجه آن ایجاد یک منطقه ثروتمند بود. به همین دلیل است که بهترین خطوط هوایی- ریلی را در هنگ کنگ تجربه خواهید کرد.
بناهای رنگارنگ شهرها نشان دهنده تسلط قوم های مختلف از جمله سلسله چینگ ، انگلستان یا کشورهای اطراف براین کشور می باشد.
اکثریت جمعیت هنگ کنگ را مهاجران چینی تشکیل می دهند. گویی چینی ها خیال دل کندن از این منطقه را نداشتند. این مهاجران سیستم تولید بسیارخوبی در منطقه هنگ کنگ ایجاد کردند و سریعا آن را به یک مرکز تجاری مبدل ساختند. امروزه هنگ هنگ یکی از مهمترین دروازهای تجارت جهانی هنگ کنک و مرکز تجارت جهانی شرق آسیا و اقیانوسیه است به طوری که شرکت های مهمی در این کشور شعبه دارند.
نکته جالب در مورد هنگ کنک این است که گویی تغییر در این منطقه متوقف می شود. در عین مدرنیته و پیشرفت در معماری شهری هنوز روح ماهی گیران و مردم ساکن کشورهای آسیایی قرن21 به خوبی بچشم می خورد. گویی مردم آن زمان را نگه داشتید و لباس نو بر تن شهر کرده اید.
زبان و فرهنگ مردم
اگرچه اکثریت مردم یعنی حدود 88 درصد هنگ کنک چینی هستند و به زبان چینی مسلط هستند اما تنها با کمی قدم زدن در شهر صدای مردمی را خواهید شنید که به زبان اروپایی و آسیایی حرف می زنند. با وجود تضاد زبانی مردم هنگ کنک تعامل فرهنگی بسیار خوبی با یکدیگر دارند. مسیحیان، بودایی ها ، مسلمان و پیروان سایر ادیان به خوبی در کنار یکدیگر به پیروی از دیان خود مشغول هستند . به طور مثال مسیحیان سال نو چینی را چشن می گیرند و یا پیروان بودا تولد مسیح (ع) را روز مقدسی می دانند. مردم هنگ کنگ با حفظ سنت های خود جریان مدرنتیه را پذیرفته اند به همین دلیل تلفیق بسیار عالی و زیبایی از دو فرهنگ در زندگی مدرم و در معماری آنها دیده می شود.