شما را دعوت می کنیم به تماشای جاذبه ها و دیدنی های بکری که در گوشه ای از کشور ایران چشم انتظار دیده شدن هستند
دیدنی هایی که از چشم ها دورمانده اند و تنها چیزی که انتظارشان را می کشد فراموش شدن است. روستا ها، این جلوه گاه های زندگی ساده و زیبای مردم با همه ی مشکلاتشان برای ادامه ی حیات در تلاش هستند اما روز به روز بیشتر فراموش می شوند و لحظه به لحظه آبادانی خود را بیشتر از دست می دهند.
روستاهایی که با نمایش ذره ای از چشم اندازهایشان، دیدگان همه را خیره می کنند. طبیعت هم به یاری سادگی و صفای این سکونتگاه های دیرینه ی ایرانیان می آید و با آغوشی باز آنها را در برمی گیرد.
مقصد امروز ما یکی از همین روستا هاست که در نیمه ی غربی کشور عزیزمان ایران، زیبایی های بسیاری را به نمایش گذاشته است. روستایی که با معماری پلکانی در قلب کوهستان زاگرس جلوه ای خاص را به رهگذران می نمایاند.
قصد سفر به روستای سرآقا سید در استان چهارمحال و بختیاری را داریم.
بعد از گذر از روستای شیخ علیخان در شمال غربی مرکز کوهرنگ و طی کردن جاده ی خاکی و پیچ در پیچ کوهستانی که خیلی هم هموار نیست به یکی از دورترین نقاط شهرستان کوهرنگ در دامنه ی قله هفت تنانِ رشته کوه زاگرس می رسیم. این منطقه از شمال به کوه کنگله و از جنوب به کوه وند و خیمه محدود است. در این زمان است که روستای سرآقا سید با آن بافت سنتی و معماری پلکانی در میان کوهستان خودنمایی می کند.
روستای سرآقا سید روستایی در 134 کیلومتری شهرکرد و در ارتفاع 2500 متری از سطح دریا است که به سبب پلکانی بودن معماری اش به آن ماسوله ی زاگرس نیز می گویند. این مکان، اتراقگاه ییلاقی عشایرِ منطقه در بهار و تابستان است و اهالی آن در سایه ی رحمت امامزاده سید آقا عیسی زندگی سرشار از برکتشان را ادامه می دهند.
هنوز تاریخ دقیقی از قدمت این روستا در دست نیست اما شجره ی امامزاده قدمتی برابر 600 سال را نشان می دهد.
کوه کنگله از شمال، کوه نرمه از شمال شرق و کوه وند و خیمه از جنوب، روستا را در بر گرفته اند. منطقه ارچنه در غرب روستا آب آشامیدنی روستا را تامین می کند.
این روستا فقط از نعمت برق برخوردار است و خبری از امکاناتی مثل درمانگاه و جاده و ... در آن نیست. دانش آموزان این روستا فقط تا مقطع راهنمایی به تحصیل مشغول هستند و برای تحصیل در مقطع دبیرستان به شهر می روند و در 6 ماه از سال پدر و مادر را نمی بینند.