من باشم و فکرت یه خیابون و دل دلتنگ و نم بارون و
تا جنون می رم لحظه ی دوری همه میشناسن منو اینجوری
هرجا لبخندم سرد و بی جونه
هرجا توو حرفام غم بارونه
خنده های تو مرهمم میشه
خنده هات آبه روی آتیشه
پا به پای تو غم و دادم رفت
بد دنیا رو با تو یادم رفت
تورو یادم هست از شبای سرد
گرمی دستات منو خوابم کرد