این سروده را در سال 1386 به استاد عشق و اخلاق و آوازم جناب استاد محمد نوری تقدیم کردم.
با خوانش زیبای بانو مظفری آن را می شنوید .
استاد محمد نوری از آن دسته انسانهایی بود که از آنها تنها یکی وجود داشت.
یادش گرامی باد. (پیمان پورشکیبایی)
در اینستاگرام به ما بپیوندید: