روان شناسان معتقدند تنبلی وقتی به وجود می آید که امکان برنامه ریزی برای آینده وجود داشته باشد. آن چیزی که باعث می شود به انجام کار ادامه دهیم، آینده نگری است. بعضی آدم ها آینده نگرترند. آنها بدون اینکه گرسنه یا تشنه باشند، با انگیزه زیادی کار می کنند. این آدم ها به بقیه می گویند تنبل. بعضی روزها ما برای رسیدن به اهداف بلند مدت مان، مجبور می شویم از لذت های ساده روزانه مان بگذریم؛ آن وقت است که احساس می کنیم مورد ظلم واقع شده ایم چون ذهن ما به انگیزه های آنی پاسخ می دهد. خوابیدن، کار نکردن، نشستن و تماشای برنامه های تلویزیون برای ما خوشایندتر هستند.