هولیگان ؛ چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است

برای دیدن ویدیوهای بیشتر از آلبوم ورزشی ما اینجا کلیک کنید

در قسمت های گذشته به پستی و بلندی، زشتی و زیبایی، تلخی و شیرینی های جهان فوتبال اشاره کردیم از بندر لیورپول به هیلزبرو رفتیم از هیلزبرو به سمت اولدترافورد قدم برداشتیم از اولدترافورد به جهنم هیسل نگاهی انداختیم تا اینکه با حسابی سرانگشتی به این موضوع مهم پی بردیم که( چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است)

به این حد از غم و اندوه رسیدیم که برآن شدیم که به جای تورق تاریکی های کتاب تاریخ فوتبال اروپا به داغی بپردازدیم که سال های سال است فوتبال و ورزشگاه های این کشور را میسوزاند،داغی که از ورزشگاه، جوانان این سرزمین را به آرمستان ها هدایت کرد.

ای کاش میشد مانند 4 قسمت اول فقط به گذشته ی تلخ نگاهی می انداختیم (اما افسوس که این مزرعه را آب گرفته) 

ما(ایرانی ها) غبغب هایمان پرباد تر از هر جنبده دیگری در این عالم هستی در زمینه فرهنگ و تاریخ در گذشته است.

فقط کافی است به یک ایرانی بگویند تو که هستی؟ آن زمان است که 2500 سال گذشته ی خود را به گونه ای بازگو می کند که انگار هرودوت فرزند او و خود او پدر علم تاریخ نگاری جهان است.

اما واقعیت این است ما 2500 سال پیش تمدن داشتیم! و اکنون نشخوار کنندگان گذشتگان خود

و اگر حداکثر 50 سال آینده آیندگان از ما طلب فرهنگ و تمدن نمایند بهترین پاسخ ما می تواند سکوتی گوش خراش باشد.

 چرا تا این حد دنی و زبونانه با یکدیگر رفتار می کنیم.

قرار بر این بود ما در این 10 قسمت به تاریخ نگاهی گذرا و سرگرم کننده بیاندازیم ولی انگار تاریخ در کشور ما یعنی تکرار اشتباه و تکرار اشتباه یعنی تاریخ انگار ما چکیده ای از سختی و مشقتی هستیم که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده( و لقد خلقنا انسان فی کبد).

ما که خوب و آشکار به وضعیت خویش آشنا و مشرف هستیم،چرا نمک به زخم هم میپاشیم؟

در جدیدترین ورژن مسابقات سنگ پراکنی در اطراف پیست تارتان که اتفاقا مکانی برای استفاده از دو و میدانی کاران هم می باشد در بازی صنعت نفت آبادان و پیکان ،روزگار بار دیگر روی ترش خود را به فوتبال و وررشگاه های ما نشان نداد و با خوش شانسی شاهد مرگ چندین انسان آن هم به صورت LIVE نبودیم

داوران این بازی هرکدامشان چندین بار دچار حمله شدند و در فاجعه بار ترین آنها داور بازی فقط 2 سانتیمتر با کوری مطلق و یا حتی مرگ فاصله داشت.( البته به نحوه ی مدیریت داور بازی نیز ایرادهایی وارد است از جمله اینکه قبل از برخورد سنگ به گونه ی سمت چپش چندین سنگ به خود او و کمک هایش برخورد کرده بود ولی ادامه بازی را ترجیح به جان خود ودیگران داده بود و ایراد دوم به ورزشگاه است،کی قرار است ورزشگاه های این کشور و به خصوص جنوب ایران سروسامان گیرد؟ دقیقا کی؟ وقتی که همه مردن؟ شاید اصلا این موضوعاتی که ما به اشاره میکنیم برای مسئولان مهم نباشد زیرا (قدر زر زرگر شناسد،قدر گوهر گوهری)