سرزمین پر رمز و راز چابهار - کوهها ی مریخی

از جمله مقاصد دیدنی و حیرت انگیز شهرستان چابهار، کوه های گل افشان و مریخی است.

حدود 40 تا 50 کیلومتر از شهر چابهار دور می شویم تا اینکه در کنار جاده چشممان به یکی از شگفتی های طبیعت ایران می افتد که با عنوان کوه های مریخی یا مینیاتوری شناخته می شوند و در زبان محلی به کالانی یا آریا شهرت دارند

کوه‌های مریخی مناظری از کوههای کره ماه را برای انسان تداعی می‌کنند و جنس رسوبی آنها و همچنین فرسایش خاص کوهها موجب ایجاد شیارها و تراش‌های زیبایی شده است که گویی نقاشی ماهر آنها را به تصویر کشیده است. این کوه‌ها که چاک چاک هستند و شکل‌های نامانوس دارند و فاقد پوشش گیاهی هستند و به خاطر غیرعادی بودن‌شان، در سال‌های اخیر و در میان گردشگران، به کوه‌های مریخی شهرت یافته‌اند، نمونه‌های بدبوم (بدلند)هستند که پدیده بوم‌شناختی ویژه‌ای است.

دشت که در میان جاده آبگیر می‌شود، تالاب‌هایی را پدپد می‌آورد، که در سوی دریا صورتی است و در سوی کوه خاکستری مایل به سفید. جایی که به آن تالاب صورتی می‌گویند. این جاده که با سراشیبی‌ها و سربالایی‌های بسیار، نمایان شدن گاه‌به‌گاه دریا در سمت چپ و نظاره منظره از ارتفاع، از جاذبه‌های خاص گردشگری در استان سیستان و بلوچستان است.

شیارها و تراش های موجود بر روی کوه های رسوبی حکایت از فرسایش در طول هزاران سال دارد که این چنین هنرمندانه تصویری زیبا را نقش کرده است. این کوه ها سالیان دراز را به زیر خروارها خاک گذرانده اند تا اینکه تغییرات جوی و آب و هوایی و باران‌های موسمی‏، فرصت بیرون آمدن و رونمایی از چهره شان را داده اند. البته نشانه هایی مثل وجود صدف و بقایای جانداران در این کوه ها نشان می دهد که این پدیده مدتی را نیز در زیر دریای عمان که بخش کوچکی از اقیانوس هند می باشد، به سر برده است.

این کوه ها از رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران دریایی (سخت‌پوستان و ماهی‌ها) به همراه ماسه و خاک رس تشکیل شده و به سبب این جنس رسوبی و نوع خاص فرسایش همچون اشکالی شبیه به ناهمواری های سطح مریخ به نظر می رسند.

پرندگانی همچون فلامینگو، عقاب دشتی، حواصیل و تیهو در نزدیکی آن به چشم می خورند و به زندگی ادامه می دهند