تصور کنید در اتاقی هستید که فقط صدا و حرفهای خودتان را بازتاب میدهد. یعنی شما عقاید و دیدگاههای هیچکس دیگری را نمیشنوید به این پدیده اتاق پژواک میگویند که استعارهای در فضای رسانه شده است.
در اجتماع واقعی خانواده دوستان و همکاران در اطراف ما هستند که دیدگاه تعدادی از آنها با ما موافق و دیدگاه برخی از آنها مخالف ماست. ممکن است تصور کنید اینترنت و فضای مجازی اطلاعات و دیدگاههای فکری متنوعی را در اختیار ما قرار میدهد اما بهتر است این نکته را به خاطر داشته باشید که روشی در شبکههای اجتماعی مجازی وجود دارد که آن دسته از اطلاعات و نظراتی را که شما تایید کردهاید و یا به اشتراک گذاشتهاید برای شما نمایش میدهد و آنچه را شما نمیپسندید برایتان محدود میکند. این به معنی آن است که شما فقط صدای خودتان را میشنوید و به این پدیده اتاق پژواک میگویند.
در یک اتاق پژواک افراطی یک منبع میتواند ادعایی را مطرح کند و افراد همفکر آنقدر آن ادعا را شنیده و تکرار کنند تا اینکه آن ادعا به شکل یک باور و حتی یک باور اغراقآمیز درآید.
شبکههای اجتماعی مجازی بهرغم ادعایی که در جهت آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات و خبر دارند اما در عمل با الگوریتمی (روشی) که برای جذب و نگهداری بیشتر مخاطب باهدف تجارت انجام میدهند یک نوع دگماتیسم پنهان (باور و رفتار تعصبآمیز) را در بین کاربران خود رواج میدهند.