صادرات که لازمه آن راهیابی به بازارهای جهان است، قانون مندی های خاص خود را دارد و ضعف و ناتوانی و بی توجهی به این قانونمندی ها تمامی کوشش ها را برای صدور کالا محکوم به شکست می کند.تمایل به صادرات به خودی خود برابر با توانایی یا ظرفیت صادرات نیست. بنابراین عوامل دیگری این بین وجود دارد. یک شرکت ممکن است امکانات لازم برای انجام فعالیت صادرات را داشته باشد؛ ولی بایستی دارای مزیت در برابر دیگر فروشنده های بومی و سایر صادرکنندگان در بازار هدف را دارا باشد.