دستگاه زلزله نگار

در روش لرزه نگاری، رشته‌ای از ژئوفون‌های متصل به هم و متصل به لرزه نگار روی زمین قرار داده می‌شوند. هر چه عمق کاوش مدنظر بیشتر باشد

فاصله ژئوفون‌ها از هم بیشتر در نظر گرفته می‌شود. بسته به عمق کاوش از منابع تولید موج مختلفی از جمله ضربه چکش روی زمین، استفاده از ویبراتور و یا انفجار دینامیت استفاده می گردد.

زمان طی شده از منبع تا هر ژئوفون توسط دستگاه لرزه نگار ثبت و ذخیره می‌گردد. هر لرزه نگار، قادر به ثبت داده های چندین ژئوفون به صورت همزمان است که اصطلاحاً کانال نامیده می‌شود.