تایم لپسی از پایتخت انگلیس

انگلیس کشوری در اروپا و بخشی از پادشاهی متحد بریتانیا است. این کشور با اسکاتلند از شمال و ولز از غرب مرز زمینی دارد. دریای ایرلند در شمال غربی انگلیس و دریای سلتیک در جنوب غربی این کشور واقع شده است. انگلیس توسط دریای شمال از شرق و توسط کانال انگلیس از جنوب از قاره اروپا جدا شده است. این کشور پنج هشتم مساحت جزیره بریتانیای کبیر را در مرکز و جنوب آن به خود اختصاص داده است و شامل صد جزیره کوچکتر مانند جزایر سیلی و جزیره وایت است. منطقه ای که امروزه انگلیس نامیده می شود، در ابتدا توسط انسانهای مدرنی که در عصر پارینه سنگی زندگی می کردند، دارای سکنه شد، اما نامش را از آنگلو ها گرفته است که یکی از قبیله های ژرمنی بودند که در طول قرن های پنجم و ششم میلادی در این مکان مستقر شدند. 

پایتخت انگلیس، شهر لندن است که بزرگترین کلانشهر پادشاهی بریتانیا و اتحادیه اروپاست. جمعیت انگلیس 53 میلیون نفر است که 84 درصد از این جمعیت در اطراف لندن، جنوب شرق و شهرهای میانه کشور، شمال غرب، شمال شرق و یورکشایر متمرکز شده اند که هر کدام از این مناطق به عنوان مناطق صنعتی بزرگی در طول قرن نوزدهم رشد کرده اند. پادشاهی انگلیس – که از 1535 ولز را هم شامل می شود – در اول ماه مه 1707 به قدرت مستقل دست پیدا کرد. این زمانی بود که شرایط توافق شده در پیمان اتحاد سال قبل از آن اجرایی شدند و نتیجه اش اتحادی سیاسی با پادشاهی اسکاتلند برای ایجاد پادشاهی بریتانیای کبیر بود. در سال 1801، بریتانیای کبیر طی اتحاد دیگری با پادشاهی ایرلند متحد شد و به این ترتیب پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند پدید آمد. در سال 1922 دولت آزاد بریتانیا از پادشاهی متحده خارج شد و به این ترتیب دولت پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی نام گرفت.