شهر زیبای شیراز

شیراز یکی از شهرهای بزرگ ایران و کلان‌شهر زیبای این کشور و مرکز استان فارس است. جمعیت شیراز در سال 1395 خورشیدی بالغ بر 1٬565٬572 تن بوده که این رقم با احتساب جمعیت ساکن در حومهٔ شهر به 1٬869٬001 تن می‌رسد است و همچنین سیصد و بیست و یکمین شهر پرجمعیت جهان و بیستمین شهر پرجمعیت باختر آسیا به‌شمار می‌رود. کلان‌شهر شیراز نیز بیستمین کلان‌شهر پرجمعیت خاورمیانه است.

شیراز در بخش مرکزی استان فارس، در ارتفاع 1486 متر بالاتر از سطح دریا و در منطقهٔ کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام و باباکوهی (از رشته‌کوه‌های زاگرس) محدود شده‌است.

شیراز پس از تبریز (در سال 1287 خورشیدی) و تهران (در سال 1289 خورشیدی)، سومین شهر ایران بوده که در سال 1296 خورشیدی، نهاد شهرداری در آن تأسیس گردید. شهرداری شیراز به 11 منطقهٔ مستقل شهری تقسیم شده و جمعاً مساحتی بالغ بر 240 کیلومتر مربع را شامل می‌شود.

نام شیراز در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، با نام‌های مختلفی نظیر «تیرازیس»، «شیرازیس» و «شیراز» به ثبت رسیده‌است. محل اولیهٔ این شهر در محل قلعهٔ ابونصر بوده‌است. شیراز در دوران بنی‌امیه به محل فعلی منتقل می‌شود و به بهای نابودیِ اصطخر – پایتخت قدیمیِ فارس – رونق می‌گیرد. این شهر در دوران صفاریان، بوییان و زندیان پایتخت ایران بوده‌است.

شیراز از دیرباز به واسطهٔ مرکزیت نسبی‌اش در منطقهٔ زاگرس جنوبی و واقع‌شدن در یک منطقهٔ به نسبت حاصل‌خیز، محلی طبیعی برای مبادلات محلی کالا بین کشاورزان، یکجانشینان و عشایر بوده‌است. همچنین این شهر در مسیر راه‌های تجاری داخل ایران به بنادر جنوب مانند بندر بوشهر قرار گرفته‌است.

شیراز به سبب جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی فراوان، همواره گردشگران بسیاری را به سوی خود فرامی‌خوانَد