خشهایی از پوست انسان که به آن «پوست بیمو» یا طاس گفته میشود، واکنشی خاص به آب دارد. پوست انگشتها، کف دست، انگشتهای پا و کف پا پس از تماس کامل با آب فورا چروکیده میشود و این حالت فقط مختص به همین قسمتها است. معمولا 5 دقیقه برای این واکنش کافی است.
اما سوال اینجا است که چرا این قسمتها چروکیده میشوند؟ برخی فکر میکند که چروکیده شدن پوست در نتیجه یک واکنش زیست شیمیایی بدن است؛ یک فرآیند اسمزی که در آن آب برخی از ساختارهای موجود در پوست را بیرون کشیده و ساختارهای خشک پوستی را از خود به جای میگذارد.
اما حتی یک قرن پیش هم دانشمندان میدانستند که این واکنش کنجکاوانه نمیتواند یک رفلکس ساده بدن و یا در نتیجه اسمزی باشد. اسمز یا گذرندگی (Osmosis) به فرآیندی گفته میشود که طی آن حلال از طریق یک غشای نیمه تراوا از جایی که محلول رقیقتر است به جایی که محلول غلیظتر است نفوذ میکند.
جراحان در آن موقع متوجه شدند که اگر ارتباط برخی از اعصاب به انگشتان دست قطع شود، واکنش چروک شدن پوست پس از تماس با آب قطع میشود. بنابراین چروک شدن انگشتها نشانهی بیعیب بودن شبکه عصبی بدن است. در واقع این واکنش برای تعیین وضعیت شبکه عصبی بدن نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
جامعه علمی تا اینجای کار همسو است، اما اینکه «چه زمانی و کجا این واکنش در بدن ما تکامل یافته» و اینکه «آیا این مسئله در درجه اول نوعی سازگاری زیستی است یا خیر» جای بحث و گفتگو دارد.