گاهی به آسمان نگاه کن هشتمین فیلم سینمایی کمال تبریزی است. این فیلم در بیست و یکمین جشنواره فیلم فجر (1381) نامزد دریافت پنج سیمرغ بلورین بود، که در نهایت موفق به کسب هیچ سیمرغ بلورینی نشدناکامی در این دوره از جشنواره به عنوان دومین فیلم برگزیده تماشاگران انتخاب شد. بر اساس آرا تماشاگران، فیلم فرش باد ساخته دیگر کمال تبریزی به عنوان فیلم برگزیده جشنواره بیست و یکم انتخاب شدفیلمنامه گاهی به آسمان نگاه کن برداشتی آزاد از رمان مرشد و مارگریتا اثر میخائیل بولگاکف نویسنده روس است که توسط فرهاد توحیدی نوشته شدهاست. فیلم ساختار غیرمتعارفی دارد که ناشی از این فیلمنامه اقتباسی استداستان این فیلم حول و حوش اتفاقات مربوط به یک آسایشگاه جانبازان جنگ میپردازد و ارواحی که هر کدام به دلیلی در این دنیا سرگردان و منتظر هستند. شخصیتهای اصلی فیلم را چند روح تشکیل میدهند. از جملهٔ این ارواح، روحی باستانی، غمگین و خوشتیپ (رضا کیانیان) است که گویی به عنوان نماینده ملکالموت در لحظات آخر زندگی ظاهر میشود. همچنین دستیار او که یک بسیجی مفقودالاثر (اصغر نقیزاده) است که وظیفه همراهی ارواح تازه درگذشته در دنیا و تحویل آنها به مأمور جهنم در آن دنیا را برعهده دارد. فیلم آمیزهای از واقعیت و خیال است.